رب گوجه فرنگی پس از باز شدن محصولی فاسد شدنی است و رب گوجه فرنگی تسلط فروشگاهی، از جمله رب های لوله ای، به دلیل مواد نگهدارنده، ماندگاری متفاوتی دارند و با این حال، این بستگی به روش ذخیره سازی شما دارد.
تمام انواع رب گوجه فرنگی مانند هر چاشنی دیگری که می توانید بخرید ماندگاری دارند و خمیری که باز نشده است اغلب ممکن است برای چندین ماه پس از تاریخ انقضایی که روی برچسب چاپ شده است استفاده شود.
زمانی که پاستا برای مدت طولانی نگهداری شود، کیفیت آن افت می کند، اما مصرف آن تا زمانی که ظرف سالم باشد تا زمانی که نشتی نداشته باشد، بی خطر است.
چه در مقایسه با خمیر کنسرو شده، ماندگاری خمیر لوله ای در یخچال یا در دمای اتاق بسیار بیشتر است و خمیر لوله باز شده حدود 6-8 هفته در یخچال می ماند در حالی که خمیر داخل قوطی 5-7 روز خوب می ماند.
ریکس 36-38 درجه است که آن را برای استفاده در رب CB مناسب می کند، در حالی که سس گوجه فرنگی و سایر انواع سس گوجه فرنگی معمولاً ضریب بریکس 28-30 درجه را درخواست می کنند و مناسب برای استفاده در خمیر HB بسیاری از سوپرمارکت ها هر دو نوع رب را ذخیره می کنند.
رب گوجه فرنگی از گوجه فرنگی هایی تشکیل شده است که کاهش یافته و غلیظ شده اند و این چیزی نیست جز گوجه‌فرنگی‌هایی که جوشانده شده، برای جدا کردن دانه‌ها و پوست آن‌ها آب‌کشی شده و سپس بیشتر از آن کم شده تا به غلظتی شبیه به قوام رب برسد.
گوجه‌فرنگی خام دارای مقدار قابل توجهی اسیدیته ترش و طعم خوش طعم اومامی است، اما هنگامی که تمام آب از آن جوشانده شود، غلظت این طعم‌ها به طور قابل توجهی بیشتر می‌شود.
هنگامی که با یک جزء غلیظ مانند این مورد سروکار دارید، فقط کمی از آن استفاده می کنید، به همین دلیل است که قوطی ها بسیار فشرده تر از آنهایی هستند که حاوی سس یا گوجه فرنگی خرد شده هستند.
اگر یک شیشه رب گوجه فرنگی تبلیغ می کند که “دو غلیظ” است، می توانید فرض کنید که طعم گوجه فرنگی دو برابر رب گوجه فرنگی معمولی است.
